ΑΝΤΕ ΞΑΝΑ...

Σκέφτηκα να το κλείσω..
Το δημιούργησα για έναν συγκεκριμένο σκοπό και δεν έγινε ούτε ένα απο αυτά που στηλίτευα...
Ξανακοιτούσα τις παλιές δημοσιεύσεις και μ'έπιασε μελαγχολία...
Κοινωνικά και πολιτιστικά είμαστε στο μείον...στο πολύ μείον όμως...
Δημοτικό θέατρο,δεν..
Δημοτικό ραδιόφωνο,δεν...
Δημοτική τηλεόραση δεν...
Κινηματογράφοι,δεν...
Χώροι για Live,δεν...
Τοπικά συγκροτήματα,μμμ...
 όπως την δεκαετία του'50 στα χωριά περίμεναν τα θεατρικά "μπουλούκια",έτσι περιμένουμε και εμείς στην μικρή και άχαρη πόλη μας τις ξεπεσμένες "φίρμες"των Αθηνών να μας προσφέρουν γιαλαντζί πολιτισμό...
συνεχίζουν να υπάρχουν υπόγεια ρεύματα(πάντα υπήρχαν),αλλά δυστυχώς το τοπικό φτωχομπινεδιάρικο κατεστημένο δεν τα αφήνει να ξεχυθούν στην επιφάνεια...
Μου έλεγε μια φίλη σήμερα να μην γράφω για την τοπική κοινωνία μόνο,να επεκταθώ σε ποίηση,ζωγραφική,κ.λ.π....
Οταν ξεκίνησε αυτή η προσπάθεια το 2007,τα πράγματα ήταν αλλιώς...
Τώρα όλοι έχουν απο ένα blog,ένα web radio,έχουν γράψει ένα cd με δικά τους τραγούδια...
τα υπόλοιπα τα έχουν αναλάβει "επαγγελματίες".Την ενημέρωσή μας,την διασκέδασή μας,την αποχαύνωσή μας...
Τα τελευταία 2-3 χρόνια, επικρατεί η μαζική "ενημέρωση,η μαζική "διασκέδαση",η μαζική υστερία...
όλα μαζικά...
"όποιος βγεί απ'το κοπάδι πίσσα και πούπουλα" τραγουδούσε ο Πανούσης κάποτε...πάει κι'αυτός...
Θα μου πείτε τι θέλω και τα ανακατεύω πάλι...
Ελα ντε!
Απο την μία είμαι αθεράπευτα αισιόδοξος(σε βαθμό ονειροπολήματος) και από την άλλη θέλω να πετάω βοτσαλάκια στα λιμνάζοντα νερά μπας και ξυπνήσουν τα βατράχια...
Κάποτε είχα χαρακτηρισθεί σε ένα δημοσίευμα,"από τους πρώτους τοπικούς bloggers"...
ας μείνω από τους τελευταίους...