Η χλωμή ομορφιά της πόλης, έτσι όπως αντανακλάται στην
βρεγμένη άσφαλτο, τον έκανε να νοιώθει μια γλυκιά μελαγχολία.
Σταμάτησε το αυτοκίνητό του στη μέση της άδειας λεωφόρου και
βάλθηκε να τρέχει μες ‘τη βροχή γελώντας
μ ‘ένα γέλιο απόκοσμο, σχεδόν υστερικό. Στάθηκε για λίγο, κοιτώντας το ολόγιομο φεγγάρι…
Του φάνηκε πως του χαμογελούσε αχνά, έχοντας πάρει την μορφή
του Jean Kelly.
Άρχισε να σιγομουρμουρίζει το Singing in the rain.
Ξημέρωνε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου