ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ...

Σάββατο μεσημέρι.Δημητριάδος με Κουμουνδούρου.
Μία ομάδα νέων παιδιών σε αναπηρικά καροτσάκια προσπαθούν να περάσουν τον δρόμο.
ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΤΙΜΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ!
Χρειάστηκε η επέμβαση του συνοδού τους(πρέπει να ήταν)για να σταματήσει κάποιος και μάλιστα ζήτησε και τον λόγο...
Και ερωτώ ο αιθεροβάμων:Ετσι θα βαδίσουμε στους Μεσογειακούς;
Διότι υπάρχει κυκλοφοριακή αγωγή και συνείδηση στις άλλες χώρες ξέρετε...
Δεν αρκεί το στάδιο μόνο για να καμαρώνουμε.Χρειάζεται και παιδεία.
Και επ΄ευκαρία,να κάνω μια πρόταση:
Ας δοκιμάσει κάποιος εκ των Δημοτικών Αρχόντων να περπατήσει στην πόλη και μάλιστα στους πεζόδρομους της πόλης με τα πόδια και μάλιστα ας δοκιμάσει με πατερίτσες ή πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι.Ισως καταλάβει τι συμβαίνει...!
Υ.Γ.Γνώρισα κάποιον κάτοικο Αθηνών,ένα βράδυ και όταν του είπα ότι κυκλοφορώ στην πόλη με ποδήλατο ή με τα πόδια με κοίταξε απορημένα.Δέν ξέρεις που ζείς;μου λέει.
Εδώ έχουν αναγάγει το αυτοκίνητο και τα δικαιώματα των οδηγών σε πεμπτουσία της υπαρξής τους.
ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΖΩ...