Ο εξαίρετος(και παλαιός)δημοσιογράφος Γ.Μαντίδης στις 9-11 έγραψε ένα πολύ όμορφο σχόλιο για τα τεκταινόμενα στον πολύπαθο Δήμο Βόλου το οποίο μεταφέρω αυτούσιο.Είναι μεγαλούτσικο αλλά τα λέει ωραία:
Μεγάλο σχολείο ο Δήμος Βόλου. Και τι δεν μαθαίνει κανείς σ’ αυτό. Ένα δημοτικό πολυεπίπεδο φροντιστήριο, πανεπιστημιακού επιπέδου, με δρώμενα και δράματα που δεν τα βρίσκεις πουθενά αλλού. Π.χ. ένας ελεύθερος σπουδαστής, παρακολουθώντας τα έργα και τις ημέρες του φροντιστηρίου, μπορεί να πάρει από απλό πτυχίο βιολιού μέχρι και μαϊμού δίπλωμα σύνθεσης! Κι αν έχει και κάποια μόρια υπεύθυνου δημοτικού συμβούλου, μπορεί να βγάλει τη Σχολή και με πτυχίο «Ψυχικής Μαρτυρίας»! Πρόκειται για ένα νέο τμήμα, φιλόδοξο και τολμηρό, που λειτουργεί επιτυχώς με εμφανή την αίγλη στη νέα Δημοτική Αρχή. Κι ο πρώτος που αποφοίτησε απ’ αυτό με «λίαν καλώς» ψυχικό μαρτύριο, είναι ο φίλος μου ο Μπάμπης. Δεν ξέρω τι δεν πήγε καλά κι η επιτυχία αυτού του νέου τμήματος σχολιάστηκε δυσμενώς. Αντί να συγχαρούν και να βραβεύσουν τον πρώτο αποφοιτήσαντα, τον έβαλαν στο στόχαστρο. Ο Τύπος έγραψε ότι ο Μπάμπης έπρεπε να κάνει «κατάληψη» αντί ν’ αποφοιτήσει, ενώ ένας περαστικός σχολιαστής φάνηκε πιο σκληρός: «Πρώτη δουλειά του Μπάμπη ήταν να σκίσει τη γάτα»! Όχι, λάθος! Τι να πρωτοκάνει ο Μπάμπης; Άλλωστε, ένας καθωσπρέπει σπουδαστής της «Ψυχικής Μαρτυρίας» του Δήμου δεν πάει να κάνει πραξικόπημα, ούτε ζωοκτονίες, όταν μάλιστα «έστι ΔΗΚΙς οφθαλμός, ός τα πάνθ’ ορά». Και δεν ήτανε ο Μπάμπης ο μόνος σπουδαστής στη νέα δημοτική επιστήμη. Η «Ψυχική Μαρτυρία» είναι πλέον διάχυτη στα όργανα του Δήμου Βόλου κι αν ερευνήσεις προσεκτικά, θ’ ανακαλύψεις κι άλλους. Ξέρετε πόσοι φίλοι μου πέρασαν και περνούν το «ψυχικό μαρτύριο» του Δήμου; Ο φίλος μου ο Βαγγέλης π.χ. Παρ’ ότι ήταν ο πιο επιτυχημένος Αντιδήμαρχος Καθαριότητας, για δυο ολόκληρα χρόνια περνούσε ψυχικό μαρτύριο μ’ ένα μεγάλο ερωτηματικό: Τι δουλειά έχει ένας εξωστρεφής πασοκοφάγος, με ονοματεπώνυμο, ανάμεσα στα γεμάτα εσωστρέφεια πασόκια; Και «καθάρισε» αφήνοντας τις παράταιρες σπουδές για να φοιτήσει σε ιδιωτικό σχολείο… Ο φίλος μου ο Μιλτιάδης π.χ. Ξέρεις τι είναι να τραβάς μερόνυχτα κουπί και η «Αργώ» αντί να πάει προς Κολχίδα, να πιάνει… Αλβανία; Τέτοιο ψυχικό μαρτύριο ούτε ο Ιάσων πέρασε ούτε κι ο Οδυσσέας. Και δεν πρόκειται ν’ απαλλαγεί απ’ αυτό, όσο ο «Ναυδόμος» έχει φακελωμένη την «Αργώ» του… Ο φίλος μου ο Αντώνης π.χ. Πασίγνωστο το ψυχικό του μαρτύριο αφότου ανακάλυψε, σαν πρόεδρος του ΚΕΜΘ, ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο μουσικό βασίλειο της Δανιμαρκίας. Μάλιστα πήγε να κάνει κι απονενοημένο διάβημα, αλλά τον γλίτωσε το ΔΗΠΕΘΕ. Όμως, προβληματίζεται και ψυχομαρτυράει ακόμα: Να ζει κανείς ή να μη ζει μ’ αυτά τα «μουσικοθεατρικά» που βλέπει; Ο φίλος μου ο Χρήστος π.χ. Το alter ego του Αντώνη σαν πρόεδρος ιδανικός στον Καλλιτεχνικό Οργανισμό. Δεν τον απασχολεί πολύ το πρόσθετο ψυχικό μαρτύριο σαν Αντιδήμαρχος Καθαριότητας. Περισσότερο υποφέρει απ’ το ψυχικό μαρτύριο του Μεγάρου. Κάτι μου λέει, όμως, ότι κάποια στιγμή θα πάρει ανάποδες στροφές και θα τα κάνει όλα λίμπα. Αν προλάβει… Ο φίλος μου ο Νίκος π.χ. Απ’ την πρώτη στιγμή που ανέλαβε Γενικός Γραμματέας του Δήμου, άρχισε και το ψυχικό του μαρτύριο, όταν διαπίστωσε ότι ο Αλέκος είναι ανεπαρκής δήμαρχος για τον Βόλο. Πώς να του το πει; Άντεξε δυο ολόκληρα χρόνια και τελικά δεν βάσταξε. Το φώναξε στα ΜΜΕ ευθαρσώς! Η απόλυσή του, λίγο πριν, απ’ τον ως τότε επαρκή Δήμαρχο, ήταν εντελώς συμπτωματική… Ο φίλος μου ο Απόστολος π.χ. Όχι, λάθος, λάθος, ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού εξαιρείται. Είναι ο μόνος που την περνάει χωρίς ψυχικό μαρτύριο! Πώς κατορθώνει και ξεφεύγει μέσα σε τόσους δημοτικούς μάρτυρες, είναι άξιο απορίας. Μου θυμίζει τη «Φωλιά του Κούκου» και τη σκηνή απ’ το «Εξπρές του Μεσονυκτίου», όπου όλοι οι φυλακισμένοι κάνουν περπατώντας τον ίδιο κύκλο και μόνον ένας πάει ανάποδα…Κι επιβιώνει! Ο φίλος μου ο Δήμαρχος π.χ. Σαν άνθρωπος συναισθηματικός δεν μένει ανεπηρέαστος απ’ τ’ αλλεπάλληλα ψυχικά μαρτύρια των συνεργατών του. Περνάει και το δικό του, όσο κι αν θέλει να τ’ αποσιωπήσει, να το κρύψει. Μάλιστα, τρέμει με την ιδέα ότι μπορεί η «ψυχολογία» αυτή να επηρεάσει και τους δημότες! Μια σωτηρία βλέπω: Αντί να προσλάβει για Γραμματέα συνταξιούχο Στρατηγό, καλύτερα να πάρει έναν καλό ψυχίατρο. Μπας και σωθούμε τελικά, πριν πάμε όλοι μαζί στον Μπισακό για θεραπεία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου